Κ

Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Γιάννουλης Λάρισας της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης & Τυρνάβου

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ


Την προσευχή δεν μπορεί κανένας να στην διδάξει, την μαθαίνεις μόνος σου και την ομορφιά της προσευχής και τα αποτελέσματα της προσευχής. Ότι και να σου πει ο άλλος, θα είναι λόγια πού σου λέει κάποιος άλλος.
 Όταν ζήσεις όμως κάτι εσύ προσωπικά τα ξέρεις από πρώτο χέρι. Κανείς δεν σου μαθαίνει πως να προσεύχεσαι, όπως κανείς δεν σου μαθαίνει πως να βλέπεις, πως να ακούς. Ξέρεις βλέποντας και ακούγοντας και ξέρεις τι ομορφιά έχει το να βλέπεις όταν βλέπεις. Όταν κλείνεις τα μάτια σου, ξέρεις πόσο άσχημα είναι να μην βλέπεις.
 Έτσι και με την προσευχή.

 Αρχίστε να προσεύχεστε και η ίδια η προσευχή, το ίδιο το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με», θα σας διδάξει. Δεν είναι πέντε τυχαίες λέξεις.

Θα κάτσεις το βράδυ, θα προσπαθήσεις να πεις «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με» με καθαρό το μυαλό. Έ, τότε θα σου έρθει στο μυαλό αμέσως με ποιόν τσακώθηκες την ημέρα, τι σου είπε και τι τού είπες, και αμέσως θα καταλάβεις ότι εάν θέλεις να λες προσευχή σωστή, δεν θα πρέπει να μνησικακείς, να θυμάσαι κάτι κακό. Θα κάτσεις το βράδυ να πεις «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με» και αμέσως θα καταλάβεις ότι, εάν θέλεις να λες προσευχή καθαρή, θα πρέπει να διακατέχεσαι και από το βαθύ συναίσθημα της αγάπης, της αγάπης για τον Θεό,για τον πλησίον για όλα, έτσι όπως  δίδαξε και μαρτύρησε ο Χριστός μας...από ΑΓΑΠΗ!! 

 Η ίδια η προσευχή θα σε διδάξει και πως να ζεις.
Όταν αρχίσεις να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με», δεν θα αλλάξει μόνο η σκέψη σου αλλά θα αλλάξει και ο τρόπος πού ζεις.

Γι' αυτό ξεκινήστε από την άλφα-βήτα για να καταλήξετε εκεί πού θέλετε.

Μια Νέα Αρχή......όλοι Μαζί !!!!!!


ΠΟΡΕΙΑ ΖΩΗΣ

 

Η ΠΟΡΕΙΑ ΖΩΗΣ απευθύνεται σε κάθε ενήλικα που βαδίζει στη ζωή, μοναχικά ή όχι, ελεύθερος και ανεξάρτητος ή δεσμευμένος και με υποχρεώσεις. Θεωρούμε ότι, αφού περάσαμε την εφηβεία, γνωρίζουμε και ποιοι είμαστε.  Πιστεύουμε, ακόμα, ότι έχουμε κατακτήσει την εσωτερική ελευθερία, ίσως επειδή παίρνουμε τις δικές μας πλέον αποφάσεις. Στην πραγματικότητα όμως, έχουμε βρει μόνο την σκιά της. Ανακαλύπτοντας και άλλο από τον εαυτό μας, ανακαλύπτουμε και άλλο από τον Θεό. Ένας ασκητής έλεγε στον Θεό: "Θεέ μου, δείξε μου ποιος είμαι". Όταν πέρασε καιρός στην άσκηση και την προσευχή, και άρχισε να ανακαλύπτει τόσα για τον εαυτό του, η προσευχή του άλλαξε. Την συμπλήρωσε με το "Θεέ μου, τώρα δείξε μου ποιος είσαι". 
Δεν υπάρχει εαυτός χωρίς Θεό και Θεός χωρίς εαυτό. Μήπως, αντί να ψάχνουμε αποκλειστικά τον άγνωστό μας εαυτό, θα έπρεπε να ψάξουμε και τον άγνωστό μας Θεό; Αυτόν που, όταν τελειώνουν οι δικές μας δυνάμεις, τις συμπληρώνει Εκείνος; Αυτόν που, όταν τελειώνουν τα όριά μας, τα επεκτείνει Εκείνος; Αυτόν που, όταν η ζωή μας έχει γίνει συντρίμμια, την αναστηλώνει Εκείνος;    Γιατί...Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός!
Ελάτε στις εβδομαδιαίες συναντήσεις να λύσουμε κάθε απορία στην πίστη, στην Λειτουργική ζωή και στα Μυστήρια της Αγίας μας Εκκλησίας.
                       ΞΕΚΙΝΑΜΕ  ΤΕΛΟΣ  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Τιμή στις Αγίες Τεσσαράκοντα Παρθενομάρτυρες Γυναίκες



 Η Αγία μας Εκκλησία την 1 του μηνός Σεπτεμβρίου, τιμά την μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Γυναικών και η Ενορία μας τιμά τις Αγίες τελώντας Ιερές Ακολουθίες. Την Κυριακή 31 Αυγούστου στις 7 το απόγευμα, θα τελεστεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός με Αρτοκλασία και Θείο Κήρυγμα.
Την Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου απο τις 7-10 το πρωι, θα τελεστεί ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία με Αρτοκλασία, Θείο Κήρυγμα, Δοξολογία και ο Αγιασμός για την πρώτη του μήνα.
Η Ενορία μας κάθε χρόνο τιμά τις Αγίες με την έναρξη του Νέου Εκκλησιαστικού Έτους και δέεται και προσεύχεται να ευλογούν με το θείο μαρτύριο τους όλους τους Χριστιανούς που πιστεύουν στην Αγία του Χριστού Εκκλησία.
Ας γνωρίσουμε όμως τις Αγίες και να μάθουμε περισσότερα για την ζωή και το μαρτύριο τους.
 **************************************************
Οι Σαράντα γυναίκες μάρτυρες άσκήτριες κατήγοντο από την Άδριανούπολιν της Θράκης και ζούσαν εκει ως μαθήτριες του Διακόνου Αμμούν.
Την εποχή έκείνην το έτος 305 μ.Χ. βασίλευε ό αύτοκράτορας Λικίνιος οτό ανατολικό μέρος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, φοβερός διώκτης των Χριστιανών. Ό Λικίνιος λοιπόν είχε δώσει διάταγμα γιά έξόντωση των Χριστιανών, και ή τυραννική του διαταγή έφταοε σ' όλες τις πόλεις και τα χωριά, και οι Χριστιανοί πεφτανε στον ιερό αγώνα της πίστεως μέ αυτοθυσία, διότι δεν ύπετάχθησαν στην απειλή του και δεν προσκύνησαν τα είδωλα.
 Σ' αυτήν την φοβερή εποχή για τους Χριστιανούς ζήσανε και έμαρτύρησαν οί Σαράντα παρθένες ασκήτριες, μαθήτριες του Διακόνου 'Αμμούν, τα όνόματα των οποίων είναι τα εξής:

 Αδαμαντινή, Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Μαριάνθη, Ευτέρπη, Τερψιχόρη, Ουρανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, Ερατώ, Πολύμνια, Δωδώνη, Αθηνά, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Καλλίστη, Θεονόη, Θεανώ, Ασπασία, Πολυνίκη, Διόνη, Θεοφάνη, Ερασμία, Ερμηνεία, Αφροδίτη, Μαργαρίτα, Αντιγόνη, Πανδώρα, Χάιδω, Λάμπρω, Μόσχω, Αριβοία, Θεονύμφη, Ακριβή, Μελπομένη και ΕλπινίκηΉσαν πλασμένες με αστραφτερή ομορφιά στο σώμα και την ψυχή, και την ομορφιά τους αυτή δεν ήθελαν να την χαρίσουν στην θλιβερή ματαιότητα των υλικών αγαθών. Είχαν προορισμό για ανώτερα αγαθά, τα αγαθά του παραδείσου
Το μαρτύριο των 40 Αγίων Παρθενομαρτύρων(11ος αιώνας)

 Το μαρτύριο τους
 Δεν υπέκυψαν λοιπόν στις προκλήσεις του τυράν­νου Λικινίου να προσκυνήσουν τα είδωλα και έμαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια την 1ην Σεπτεμβρίου, ημέραν κατά την οποίαν εορτάζεται και ή μνήμη τους, όπως γράφεται εις το Μηναίον του Σεπτεμβρίου: «Μνήμη των αγίων Τεσσαράκοντα γυναικών μαρτύρων, παρθένων και άσκητριών και 'Αμμούν δια­κόνου και διδασκάλου αυτών». Δι' αποφάσεως του τυράννου Λικινίου, «αϊ μεν δέκα έρρίφθησαν» μέσα σε φωτιά, «αϊ δε οκτώ μετά του διδασκάλου αυτών 'Αμμούν άπεκεφαλίσθησαν», άλλες δέκα έτελειώθησαν με ξίφος «κατά στόμα και καρδίαν», έξι κατεκόπησαν ύπό μαχαιρών και αί λοιποί έξι «σίδηρα πυρακτωμένα κατά στόμα λαβούοαι προς Κυριον έξεδήμησαν». Τα βασανιστήρια πού υπέστησαν οι Σαράντα μάρτυρες παρθένες και άσκήτριες ήσαν φοβερά, όπως αναφέρουν τα επίσημα στοιχεία που βρήκαμε στο Μηναίον του Σεπτεμβρίου.Με αυτά τα βασανιστικά μαρτύρια οι σαράντα παρθένες και ό δάσκαλος τους Διάκονος 'Αμμοϋν έξεδήμησαν εις Κυριον και τώρα ακτινοβολούν εις το στερέωμα της Εκκλησίας.
  "Εγιναν ένδοξες μάρτυρες με την θερμή τους θέληση, και όταν έβασανίζοντο, βλέπανε ανοιχτούς τους ουρανούς και στα δεξιά τους τον Υίόν του Θεού, πού και εκείνος έμαρτύρησε πριν άπ' αυτές, άπ' τους σταυρωτές του.Ό σκληρός Λικίνιος διέταξε να τις θανατώσουν και τις σαράντα με φρικτά μαρτύρια. Δεν γνώριζε όμως πώς στους μάρτυρες δεν υπάρχει θάνατος, διότι όλο το είναι τους είναι γεμάτο από τον μόνον αθάνατον, Κυριον και Θεόν μας Ιησοϋν Χριστόν και ότι νικούν κάθε θάνατον και κάθε άμαρτίαν με την δύναμιν του Ύπεραθανάτου Κυρίου μας. Ούτε αισθάνονται φόβον για τα μαρτύρια, και αυτό μας το βεβαιώνουν όλα τα Μαρτυρολόγια, πού διηγούνται και εξυμνούν την δύναμιν και την άφοβίαν των Μαρ­τύρων ενώπιον των βασανιστηρίων
 Ή πνευματικότητα τους
 Είναι μεγάλο μυστήριον πώς την εποχή εκείνη υπήρχε ώργανωμένη ή πίστη των Αγίων Παρθένων και πώς φύτρωσε μέσα τους ό θείος και γόνιμος σπόρος της εγκράτειας και της αγιότητας. Στά ασκητικά τους καθήκοντα, τα όποια εμείς δεν γνω­ρίζουμε έπι πόσα χρόνια ασκούσαν, όσο δύσκολα και αν ήσαν αυτά, υπηρετούσαν με πλήρη υποταγή.Ή ενδόμυχη πνευματική άφύπνισι της πίστεως και της πνευματικότητας είχαν ανυψώσει το είναι τους στο πνευματικό και ακατάλυτο θαϋμα να μπορέσουν να θυσιασθοΰν για τον Χριστό. Ή άφοσίωση στα πνευ­ματικά τους καθήκοντα τους έδωσε την δύναμι να διατηρήσουν την λάμψι της αγνότητας και της παρ­θενίας· στοιχεία απαραίτητα για κάθε γυναίκα.  Κοντά στον Διάκονο καϊ δάσκαλο τους 'Αμμούν αναγεννήθηκαν και απέκτησαν την αγιότητα και την αγάπη προς τον πλησίον. Ή συνείδησή τους ακουγόταν από μέσα τους σαν φωνή θεϊκής αποστολής και ήσαν έτοιμες για το μαρτύριο..Ή πνευματική ζωή είναι άνύψωσις πνεύματος, και οι σαράντα μάρτυρες το είχαν βάλει στήν αγνή τους καρδιά για τα καλά, γι' αυτό δεν λογάριασαν πλούτη και υλικά αγαθά ούτε στολίδια και κοσμική ζωή, που τους προσέφερε ό άρχοντας της Άδριανουπόλεως. Προτίμησαν τα στολίδια της αγάπης και της πίστεως στόν Λυτρωτή του κόσμου.Έμειναν ασυμβίβαστες με τους Νόμους της ειδωλολατρίας και αγωνίσθηκαν τον καλόν αγώνα της πίστεως με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος, πού είχαν για οδηγό τους. Ή καρδιά τους ήταν καθαρή από λογισμούς και με κατάνυξι πνευματική προσηύχοντο στον μόνο αληθινό Θεό, για να τους δώση δύναμι να μη λυγίσουν ποτέ μπροστά στα μαρτύρια πού τις περίμεναν.  Είχαν επιλέξει για επίγεια πνευματική τροφή την πνευματική άγαλλίασι και την ουράνια ευφροσύνη. Ή αγάπη σ' όλους τους ανθρώπους ήταν ή μοναδική.Με αυτά τα βασανιστικά μαρτύρια οι σαράντα παρθένες και ό δάσκαλος τους Διάκονος 'Αμμούν έξεδήμησαν εις Κυριον και τώρα ακτινοβολούν εις το στερέωμα της Εκκλησίας. 

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Συναντήσεις ζευγαριών και Γονέων.

 Πνευματικό και Νεανικό Κέντρο της Ενορίας μας,
Συναντήσεις ζευγαριών και Γονέων.
 
Ελάτε κοντά στην Εκκλησία για να τροφοδοτηθούμε πνευματικά και να δημιουργήσουμε μια Ορθόδοξη Χριστιανική οικογένεια με γερές πνευματικές βάσεις.
ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ   7  ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

Ετοιμαζόμαστε για το Κατηχητικό μας

Με την χάρη του Θεού ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε την νέα κατηχητική χρονιά στην Ενορία μας και περιμένουμε όλους σας σε αυτήν μας την ευλογημένη προσπάθεια που κάθε χρόνο στέφεται με επιτυχία έχοντας πολλά παιδιά στην αγκαλιά Της.
Φέτος το Κατηχητικό μας θα πραγματοποιείται  Σάββατο μεσημέρι στην αίθουσα του Πνευματικού και Νεανικού Κέντρου.

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

ΠΑΝΑΓΙΑ ΥΠΑΡΞΗ


Πλάγιασες κόρη.
Ήρεμα κλείσανε τα βλέφαρά σου.
Ανέβηκε το υποσυνείδητο σου στου ύπνου τα σκαλιά
κι η ψυχή σου πετά,φτερουγίζει στον αιθέρα,
ψάχνοντας μ'αδημονία την ονειρεμένη πολιτεία.

Αέρινη κόρη.
Έξυπνα διάβηκες στην ουρανοχώρα.
Μελιστάλαχτο το σκηνικό γεμάτο από άνθη θεία.
Ευωδιάζουν εύλογα,σε μυρώνουν περίσσια,
σε απλώνουν την μέθη γλυκά,μυσταγωγικά.

Καλότυχη κόρη.
Βυζαντινά σύννεφα ειρηνικά σε τυλίγουν.
Στολίζουν μ' ασημένια φορεσιά το φύσημα σου.
Καλλίφωνα αηδόνια σου μαγεύουν τα τύμπανα,
σου διεισδύουν τους στίχους της αγάπης ομαδικά.

Ουράνια κόρη.
Τίποτε δεν φυλακίζει το βάθος της ύπαρξής σου.
Οι στιγμές ταριχεύουν την υλική υπόσταση σου.
Σου αποδίδουν πρόθυμα το ελεύθερο πνεύμα.
Είσαι γεμάτη από συναίσθημα, ευτυχία, εικόνα.

Χαρούμενη κόρη.
Δίκαια η έξοδος σου σε λυτρώνει.
Γεύτηκες προσκομιδή από προαιώνια χρώματα.
Έζησες ξανά, προσωρινά, την ολότητα που αναδύει
πηγαία ανάσα, αγάπα απλά, άφοβα, ελεύθερα.

Μαρία Αράπκουλε
Μέλος Ε.Λ.Ο.Σ.Υ.Λ

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Παναγία, η μητέρα του κόσμου.

 

Εορτάζουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, της Παναγίας Μητέρας του Χριστού. Είναι εορτή ορθόδοξη και ελληνική. Πολλά λόγια δεν χρειάζονται για να έλθει στο νου και στη καρδιά μας η αγάπη και η ευγνωμοσύνη του έλληνα και του ορθόδοξου για την συμπαράσταση της Παναγίας σε ατομικές και εθνικές δύσκολες ώρες. Όλοι έχομε πείρα της προστασίας και της αγάπης, της συμπαραστάσεως και της στοργής της. Κι όλοι ξέρουμε ότι στις στενοχώριες μας η μόνιμη επίκλησή μας είναι «βοήθα Παναγία μου». Αυτή η πείρα μας, ατομική και συλλογική, δείχνει καθαρά πόση εμπιστοσύνη έχουμε στη Θεοτόκο. Δείχνει πόσο στερεωμένη είναι στη καρδιά μας η αγάπη για την Παναγία Δέσποινα. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς πλήθος από ποιήματα και τραγούδια, παλαιά και σύγχρονα, που αναφέρονται στην Κυρία Θεοτόκο. Θα μπορούσαμε να απαριθμήσαμε εκατοντάδες πίνακες ζωγραφικούς και ο κατάλογος των θαυματουργών εικόνων της μόνο στη χώρα μας θα χρειαζόταν ώρα πολύ. Δεν θα αναφερθούμε όμως σ’ αυτή την πλευρά του εορτασμού. Θα θυμίσουμε μόνο μερικές από τις πτυχές της ζωής της Παναγίας, γνωστές σ’ όλους μας άλλωστε. Μ’ ένα μόνο σκοπό: να κάνουμε πιο συνειδητό και πιο γνήσια ορθόδοξο τον εορτασμό.

Εορτάζουμε Μαρία την Παρθένο. Δεν πρόκειται για τονισμό μόνο του υπερφυσικού τρόπου της γεννήσεως του Χριστού. Η ονομασία της Θεοτόκου ως Παρθένου δεν τονίζει μόνο μια πτυχή της ζωής της, αλλά χαρακτηρίζει το σύνολο του βίου της και μας δίνει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμά της. Είναι «παρθένος αγνή» η Παναγία μας. Όχι μόνον εξωτερικά, αλλά σ’ όλη την έκταση, σ’ όλη την ομορφιά και σ’ όλο το βάθος που έχει η έννοια στην αγία Γραφή. Η αγνότητα είναι μια άλλη έκφραση για να τονιστεί η ομορφιά της ψυχής της Θεοτόκου. Αυτό που οι ζωγράφοι το έδωσαν με τη γαλήνια και υπερκόσμια χάρη της μορφής, αυτό το ίδιο γνώρισμα η θεολογία και η ποίηση το εκφράζει με την αγνότητα της Παναγίας. Αγνότητα είναι η δυνατότητα να βλέπει κανείς τον κόσμο, όπως τον έβλεπε ο Αδάμ πριν πέσει. Είναι η αντιμετώπιση πραγμάτων και ανθρώπων ως πλασμάτων του Θεού, χωρίς κανένα τείχος εγωισμού και εκμεταλλεύσεως ανάμεσα τους. Αγνότητα είναι η καθαρότητα της καρδιάς, που αντικρίζει τον συνάνθρωπο ως πλάσμα του ίδιου Θεού -Πατέρα και όχι ως μέσο για την ικανοποίηση του εγωισμού μας. Αγνότητα είναι η καθαρή ματιά, που βγαίνει από μια καθαρή καρδιά, που έχει δεχτεί τη χάρη και την ομορφιά του αγίου Πνεύματος. Αυτή την αγνότητα είχε η Παναγία και αυτή την αγνότητα υμνεί και η Εκκλησία, όταν τονίζει την παρθενική της χάρη. Δεν είναι μια φυσική λεπτομέρεια, αλλά δώρο του Θεού και χάρη του αγίου Πνεύματος, που επισκέφθηκε την ταπεινή κόρη στην Ιουδαία. Είναι μια χάρη που ήλθε να στέψει σαν στέμμα την ταπείνωση της Παναγίας. «Ιδού γαρ επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού», λέγει η ίδια στη γνωστή ωδή  της. Η παρθενία είναι μια πτυχή της αγνότητας. Και η αγνότητα είναι ένα λουλούδι που βλάστησε σε μια καρδιά γεμάτη ταπείνωση. Ταπείνωση που σημαίνει υπακοή στο Θεό, αποδοχή της καθοδηγήσεως από το πανάγιο Πνεύμα του, αντίκρυσμα του κόσμου με το κριτήριο της αγάπης του. Η ταπείνωση, που αποτελεί το υπόβαθρο της αγνότητας της Παναγίας μας, δεν είναι μια πράξη εύκολη ή φυσική τάση μέσα στον άνθρωπο. Είναι πράξη ηρωική, νίκη πάνω στη φυσική ροπή του ανθρώπου προς την ανταρσία, την ύβρη, τον εγωκεντρισμό. Ακόμη και προφήτες, όπως ο Ιωνάς, αισθάνονται αδύναμοι να υπακούσουν απόλυτα στο Θεό. Η Παναγία όμως υπακούει, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς προσωπικά κριτήρια, χωρίς υστερόβουλες σκέψεις. Αύτη η υπακοή της δίνει την καθαρότητα και την αγνότητα της καρδιάς, που λάμπει και στη ζωή της, που δίνει στον χαρακτηρισμό της από τη Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας ως Παρθένου ένα ουσιαστικό νόημα.

Εορτάζουμε την Κοίμηση της Παναγίας Θεοτόκου. Αυτή η ονομασία της ταπεινής κόρης από την Ιουδαία είναι χαρακτηρισμός που δόθηκε στο πανάγιο πρόσωπό της κατά τις μεγάλες χριστολογικές διαμάχες του 4ου  αιώνα. Προφυλάσσει από μια απομόνωση του προσώπου της, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρεξηγήσεις, κυρίως από τους ειδωλολάτρες της εποχής. Η τιμή στην Παναγία δίνεται από την Εκκλησία, γιατί αυτή γέννησε τον σωτήρα Χριστό, τον σαρκωθέντα Θεό Λόγο. Γι’ αυτό τιμάται από την Εκκλησία και γι’ αυτό ονομάζεται Θεοτόκος. Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο στην εικονογραφία μας, όσο και στην υμνογραφία μας συνδέεται πάντοτε με τον σωτήρα Χριστό. Δεν είναι η θεοποίηση της γυναίκας η Παναγία μας. Δεν αντικατέστησε τις θεές του ειδωλολατρικού πανθέου. Είναι η μητέρα του ενανθρωπήσαντος για τη σωτηρία μας Λόγου του Θεού. Είναι πάντα η Θεοτόκος. Πέφτουν στο κενό οι κατηγορίες παλαιών και νέων αιρετικών, όταν μας κατηγορούν για υπερβολική δήθεν τιμή προς την Παναγία. Και είναι άσφαιρα και ακίνδυνα για την πίστη μας τα πυρά των χιλιαστών και ορισμένων προτεσταντών σ’ αυτό το θέμα. Αυτοί δεν μπόρεσαν να καταλάβουν σωστά την τιμή προς τη Θεοτόκο, γιατί ποτέ τους δεν ένιωσαν την αξία και την ομορφιά της εκλογής του Θεού, που διάλεξε τη Μαρία για να γεννήσει το Χριστό. Η Εκκλησία πάντα συνδέει την Παναγία με τον Υιό της και Υιό του Θεού, για να τονίσει πως ο Χριστός είναι αληθινός Θεός και αληθινός άνθρωπος. Κι αυτή η αλήθεια φαίνεται μόνον όταν κατανοηθεί σωστά και ορθόδοξα η θέση της στην εκπλήρωση της θεϊκής βουλής για τη σωτηρία μας. Είναι Θεοτόκος η Παναγία Μαρία, γιατί γέννησε τον σαρκωθέντα Θεό Λόγο. Κι αυτή της ακριβώς η ιδιότητα την κάνει να έχει τη δύναμη της μεσιτείας για όλους μας. Παρακαλεί το Χριστό για μας, επειδή είναι μητέρα του, Θεοτόκος.

Η Παναγία Θεοτόκος είναι ακόμη Μητέρα όλων μας. εδώ δεν πρόκειται πια τόσο για δογματική, θεωρητική αλήθεια, αλλά για πρακτική, καθημερινή εμπειρία της Εκκλησίας στο διάβα των αιώνων. Από τη στιγμή της πρώτης παρεμβάσεως της στο θαύμα της Κανά μέχρι αυτή την ώρα, ποτέ δεν έπαψε ο άνθρωπος να την παρακαλεί να μεσιτεύσει στον Υιό της και Σωτήρα μας για κάποιο αίτημά του. Δεν είναι προσφυγή σε μια βασίλισσα αυτή η ικεσία μας προς τη Θεοτόκο, αλλά καταφυγή στην Μητέρα του Χριστού που τη νιώθομε και ως δική μας Μητέρα. Κι έτσι εξηγείται ότι της λέμε τον καθημερινό μας πόνο, της εξομολογούμαστε τους κρυφούς καημούς και τα βάσανά μας, της εμπιστευόμαστε τις μύχιες σκέψεις μας και τις βαθύτερες επιθυμίες μας. Μερικοί ίσως θεωρούν παιδιάστικα τα αιτήματα των πιστών προς την Παναγία, άλλοι μπορεί να τα βρίσκουν ακόμη και παράλογα Ξεχνούν ότι στη μητέρα του κανείς μπορεί να πει όλα όσα αισθάνεται ακόμη κι αν είναι παράλογα. Γιατί έχει εμπιστοσύνη στη μητρική της αγάπη, που ξέρει να δέχεται τα πάντα, που βρίσκει ένα λόγο συμπόνιας και συμπαράστασης ακόμη και στα πιό παιδιάστικα λόγια μας.
Είναι αληθινά Μητέρα όλων μας η Παναγία Θεοτόκος. Γιατί είναι αυτή που αντιπροσωπεύει το γένος μας στην εκπλήρωση του σχεδίου του Θεού για τη σωτηρία μας. Όπως η Εύα είναι η σαρκική μητέρα μας, έτσι η Θεοτόκος είναι η κατά πνεύμα μητέρα μας. Αυτή βρίσκεται στην αρχή της Εκκλησίας και αυτή αντιπροσωπεύει την Εκκλησία ως τη νέα ανθρωπότητα που διαπνέεται από τη ζωογόνο πνοή του Παρακλήτου. Είναι Μητέρα όλων των πιστών η Παναγία, γιατί δεν παύει ούτε στιγμή να μεσιτεύει για τη σωτηρία όλων μας με τη θέρμη της αγάπης, που μόνο μια πάναγνη μητρική καρδιά μπορεί να έχει.

Είναι όμως και Μητέρα, καθενός από μας η Παναγία. Έτσι την αισθανόμαστε όλοι, γι’ αυτό την επικαλούμαστε σε κάθε δύσκολη ώρα, γι’ αυτό προσφεύγομε σ’ αυτή σε κάθε πόνο ή χαρά. Κι αυτό πολύ δικαιολογημένο. Γιατί έζησε ως μητέρα κατά την επίγεια ζωή της. Πέρασε τα χρόνια που έζησε στη γη μέσα στη φροντίδα για τον Υιό της. Η ταπείνωσή της δεν σταμάτησε με τη γέννηση του Χριστού, αλλά συνεχίστηκε σ’ όλα τα κατοπινά χρόνια. Μέσα στη καθημερινή σιωπή της μητρικής φροντίδας κύλισε ολόκληρη η ζωή της, Έζησε ως μητέρα και αγάπησε ως μητέρα, αλλά και πόνεσε ως μητέρα όλες εκείνες τις δύσκολες ώρες του Πάθους του Χριστού. Αυτή της η ζωή, μέσα στη καθημερινή σιωπή της αγάπης, την κάνει να βρίσκεται πιο κοντά μας, δίπλα μας, έτοιμη να ακούσει κάθε αίτημά μας. Από αυτή τη συναίσθηση πηγάζει και η δική μας εμπιστοσύνη στο μεσιτικό της ρόλο, είτε για παράκληση προς το Θεό για να μας συγχωρήσει κάποιο ανόμημα είτε για την εκπλήρωση κάποιου αιτήματος όταν προσφύγουμε στην αγάπη της.

Εορτάζουμε την Κοίμηση της Παναγίας Παρθένου Θεοτόκου και Μητέρας όλων μας. Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα για τους χίλιους-δυο λόγους που μας κάνουν να την αισθανόμαστε δίπλα μας, έτοιμη να μας συντρέξει, να μας βοηθήσει, να μεσιτεύσει για μας. Ίσως θα έπρεπε να θυμίσουμε πως η τιμή στην Παναγία δεν μπορεί να εξαντληθεί με τη συμμετοχή στον εορτασμό που γίνεται στους ναούς μας. Δεν φθάνει να προσφέρει κανείς ένα δώρο ή να εκπληρώσει ένα τάμα ευγνωμοσύνης. Αυτό είναι καλό, μα δεν αρκεί για να φέρει τη γνήσια χαρά για την προκοπή μας την πνευματική, στη μεγάλη μας Μητέρα. Αυτή προσμένει τη στιγμή που άλλα, πνευματικά ευχαριστήρια θα προσκομίσομε στο Θεό και στον Υιό της για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας. Περιμένει την ώρα που με την άκακη υπερηφάνεια της Μητέρας θα μπορέσει να δείξει την πνευματική μας προκοπή στον ουράνιο Πατέρα μας. Προσμένει να δει πως ακλουθούμε τα δικά της βήματα, το δικό της τρόπο ζωής. Κι αυτός ο δρόμος ευνή πρώτα – πρώτα ταπείνωση, όπως ήταν πάντα στη δική της ζωή. Είναι η αποδοχή του θελήματος του Θεού στις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής, χωρίς καμιά έκφραση πικρίας ή διαμαρτυρία. Είναι αγιότητα σε βάθος και όχι μόνο σε πράξεις που έχουν για στόχο τη διατήρηση του καλού μας ονόματος μεταξύ των ανθρώπων. Είναι αγνότητα νου και καρδιας, που βγαίνει μέσα από την αναγέννησή μας από το άγιο Πνεύμα. Είναι ακόμη ο δρόμος της Παναγίας ο δύσβατος δρόμος της πρακτικής, συγκεκριμένης και καθημερινής αγάπης στη σχέση μας με το Θεό, τους συνανθρώπους και τον κόσμο. Είναι ακόμη θυσία του εαυτού μας και των εγωιστικών επιδιώξεών μας για χάρη των αδελφών. Είναι κοντολογίς δρόμος αγάπης για τα παιδιά του Θεού, ανεξάρτητα από τη στάση τους απέναντί μας, αγάπη για τη νέα γενιά, αγάπη για όσους αγωνίζονται, αγάπη για όσους βρίσκονται στο τέρμα του δρόμου. Η ταπείνωση και η αγνότητα, η αγάπη και η θυσία, να τα γνωρίσματα που η Παναγία προσμένει από όλους μας, από όλα τα πνευματικά της παιδιά. Η προσφορά αυτών των δώρων, στο μέτρο που το μπορούμε, θα είναι και ο σωστότερος εορτασμός της παναγίας μνήμης της.

     Η Παναγία βοήθειά μας 



Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Πόσο μας αγαπάς??


Αδελφοί Χριστιανοί!!

Το πρόσωπο που σημάδεψε με την παρουσία,τις μεσιτείες και την αγάπη της το ανθρώπινο γένος,δεν είναι άλλο από την Υπεραγία Θεοτόκο,την μητέρα του Υιού του Θεού. Η συγκατάβαση της στο Θείο κάλεσμα έδωσε την δυνατότητα στον άνθρωπο να φτάσει τον Θεό και να αποκτήσει την αιωνιότητα. Είναι αυτήν που δέχτηκε να κυοφορήσει τον ίδιο τον Λόγο του Θεού,να θυσιάσει την ίδια της την ζωή για να σώσει και αγιάσει τον άνθρωπο της αμαρτίας από τα δεσμά του διαβόλου.
 
Η Παναγία, για εμάς τους Ορθοδόξους, είναι η Μητέρα η στοργική,αυτήν που αφουγκράζεται τον πόνο,τις ανησυχίες και τα βάσανά μας. Αυτήν που μεσιτεύει κάθε στιγμή στον Θρόνο του Υιού Της για να σώσει τα παιδιά Της!! Και όλα αυτά πραγματώνονται με το αίσθημα της υπερβολικής αγάπης που τρέφει για εμάς. Δεν είναι υπερβολή να ομολογήσουμε, ότι η Παναγία, μας αγάπα τόσο πολύ όσο δεν μας αγαπά κανείς άνθρωπος στον κόσμο αυτό και πρέπει να το πιστέψουμε γιατί κάθε μέρα στην αθλία ζωή μας προβάλλεται το Φωτεινό Πρόσωπό Της και ακτινοβολεί η αγάπη Της σε ολόκληρη την οικουμένη.
 Αλήθεια? Πόσο μας αγαπάς Παναγιά μου? Πόσα βάσανα σηκώνεις στους ώμους σου από εμάς? Πόση πίκρα παίρνεις από αυτούς που σε βρίζουν,σε χλευάζουν και θέλουν να σε ξεριζώσουν από τις ψυχές μας, στον βωμό μιάς σύγχρονης κοινωνίας ανθρώπων χωρίς Θεό,χωρίς πίστη,χωρίς Ζωή?
Πόσα δέχεσαι και δεν αντιδράς? Παρά μόνο κοιτάς! Μας κοιτάς με την μοναδική σου ηρεμία,με τα μάτια αυτά που ξεχειλίζουν από αγάπη και πόνο,τον πόνο της ΜΑΝΑΣ!!
 Το αποκορύφωμα της αγάπης Σου δεν έφτασε μέχρι τον θάνατό Σου,ήθελες να συνεχίσεις  να αγαπάς ακατάπαυστα όλους μας.....ποιος μπορεί να το κάνει αυτό? Κανείς!! Κανείς!!
 Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας, τις ημέρες αυτές προσερχόμαστε στις Εκκλησιές μας και ψάλλουμε με ύμνους και ωδές πνευματικές τις υπέροχες Παρακλήσεις Της τιμώντας την σεβασμία κοίμηση και την μετάσταση Της στους ουρανούς και συνάμα την παρακαλούμε να μην μας εγκαταλείψει ποτέ, να μην πάψει ποτέ να δέεται για εμάς,όσο αμαρτωλοί και αν είμαστε στον Υιό της και Θεό μας. Είναι οι ημέρες αυτές που με νηστεία,εγκράτεια και προσευχή πολύ, μπορούμε να αποδείξουμε, το πόσο πολύ την αγαπούμε και την ευχαριστούμε από καρδιάς γιατί βρίσκεται μαζί μας γιατί μας αγαπά αληθινά,όμορφα,στοργικά.
  Ολοκληρώνοντας αυτά τα λίγα στο σεβάσμιο πρόσωπό της, μας έρχονται στο νου τα λόγια αυτά: Άλλοι σε κράζουν έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος,παρηγορία ο φτωχός, νερό ο διψασμένος, Βασίλισσα της Εκκλησιάς σε κράζει η καμπάνα, μα η καρδιά μου Δέσποινα αυτή σε κράζει ΜΑΝΑ!!!
     Με το καλό η νηστεία.        Καλό Δεκαπενταύγουστο...
           Η Παναγιά Βοήθειά μας
                                                                        π.Ιωάννης

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Η Παναγία του Δεκαπενταύγουστου!!

 
Την περίοδο αυτή να προσπαθήσουμε να έρθουμε κοντά Της για να αισθανθούμε την μεγάλη αγάπη που έχει για εμάς και τις πολλές προσευχές και ικεσίες που αναπέμπει στον Θρόνο του Υιού της.
Καλή Παναγιά!!!